Work hard, play smart!

Het is hoog. Hoog, wanneer ik boven op de Cauberg sta met mijn racefiets in de hand. De diepte die ik zie, kijkend naar het dal, maakt zó’n diepe indruk. Een realisatiemoment dat ik voel tintelen vanuit m’n tenen, opklimmend via mijn zwaar vermoeide kuiten en uiteindelijk kloppend in mijn hart. Buiten adem maar optimaal geconcentreerd in de geest. Mijn lichaam is buiten zichzelf van adrenaline in een wereld die even lijkt stil te staan. Dit oppermachtige gevoel, wanneer m’n gedachtes kraakhelder zijn en mijn lichaam 100% aan staat, wat is dat toch heerlijk.

De Amstel Gold race zit er bijna weer op. De laatste meters rijd ik rustig uit en ik kom aan op een gigantisch Amstel feest. Met het team proosten we, genieten we van een paar van die goud gele rakkers en rijden we naar huis. De volgende ochtend word ik wakker en merk ik dat die Amstels wat meer impact hebben gemaakt dan ik had gehoopt. Mijn kraakheldere moment is definitief voorbij. Maandag zit ik achter mijn bureau en verlang ik terug naar dat onoverwinnelijke gevoel boven op die berg. Work hard, play hard klinkt het credo. Precies wat ik afgelopen werkweek en dit weekend had gedaan. Maar wat is dat dan precies? En bestaat dat eigenlijk wel?

Sinds februari 2019 ben ik gestart bij Kirkman Company in de practice Customer Excellence en volg ik het YSE traineeship. Net afgestudeerd stortte ik mij in december 2018 vol op het solliciteren. Een intense periode, waarin je wordt gedwongen na te denken over wie je bent (?), wat je kan (?), wat je wil leren (?) en waarom je dat bij deze organisatie op de beste manier zou kunnen bewerkstelligen. Levensvragen waar je de tijd voor moet nemen. Antwoorden die je alleen kunt verkrijgen met een kraakheldere geest. Tijd voor actie. Ik was erg streng voor mezelf, modus was full focus. Weekenden werden krampachtig gevuld met rust, reinheid en een flinke dosis sport. Het voelde bijna als geforceerde ontspanning. Hielp het? De antwoorden op mijn vragen kregen vorm en in het gesprek met Kirkman Company bleken deze goed te matchen met de normen en waarden van de organisatie. Daarnaast sprak de cultuur me aan én als klap op de vuurpijl, werd er gewielrend door een aantal collega’s. Ja, de full focus had geholpen en ik kreeg de baan die ik wilde. Euforie alom.

Ik begon in februari, wilde goed presteren en viel terug in mijn succesformule: agenda leeg kieperen, feestjes eruit, sport erin. Work hard, no play. Mijn vrienden waren er wat minder tevreden over. En ik zelf eigenlijk ook. In het traineeship van YSE heb je de luxe begeleid te worden door een coach, maar liefst een uur per maand (de eerste 6 weken zelfs om de week). Ik vertelde over mijn ‘succesvolle’ weekendinvulling en er schoot bij mijn coach één wenkbrauw omhoog. ‘Hm. Begrijp me niet verkeerd, je sportprestaties zijn natuurlijk mooi. Waarom kan dat niet samengaan met andere activiteiten in je weekend? Zou je daar balans in kunnen vinden?’ (fijn he, zo’n coach!). Inderdaad, dacht ik, dit werkt zo niet. Ik wil sporten, ik wil mijn vrienden zien én ik wil me op mijn best voelen gedurende mijn werkweek. Er moet een manier zijn om dit te combineren. Ik ga op zoek naar balans. Tada, maak kennis met mijn nieuwe credo: Sport hard, play SMART! Ik ben redelijk goed in de buurt aan het komen, dus pluk de vruchten hiervan mee en check de volgende tips:

1. Attendeer je beste vrienden op je ‘slechte gewoonte’ van agenda leegkiepen en geef ze een vrijkaart om een wenkbrauw naar je op te halen.

2. Play op vrijdag, sport op zondag.

3. Hanteer de weekend-om-weekend methode, ene keer wat meer sporten, volgende wat meer play!

4. Wees lief voor jezelf en try again!

Als starter komt er veel op je af. Je zult je toch vaker aan dezelfde steen stoten maar dat is oké. Zoek een omgeving die je steunt, die je goed begeleidt, waar je ruimte krijgt om fouten te maken en vergeet vooral tip nummer 4 niet! Want ja, zo’n Koningsdagweekend, daar moet je gewoon in volle teugen van genieten. En ik zit met een enorm brede glimlach achter mijn bureau. Vanmiddag maar eens een rondje hardlopen met een collega in de Baarnse bossen bij Kirkman Company. Ik ben tevree! ​