Verbazing is waanzin(nig)

Waarom zit er kaas in het woord pindakaas?

Waarom is de natuur groen?

Waarom sturen we eten dat elke avond overblijft niet naar Afrika?  

Waarom verandert onze smaak?

Waarom worden sommige haren grijs en andere wit?

Waarom kunnen jullie met een kaart geld uit te muur halen en ik niet? 

Wie bepaalt wanneer iets een spreekwoord is geworden?

Zo maar een lukraak aantal vragen die ik vroeger aan mijn ouders heb gesteld. Grote kans dat ook jij bepaalde vragen herkent vanuit jouw eigen jeugd of dat je jezelf erop betrapt dat je het antwoord op een vraag niet gelijk weet? Interessant, ik namelijk ook niet.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen (spreekwoord), jezelf verbazen is waanzinnig! Waarom betrap ik mijzelf er dan op dat ik het soms lastig vind om vragen te stellen over minder voor de hand liggende onderwerpen dan hierboven? Naast de gebruikelijke vaktermen bezit elk bedrijf de gave om een woordenboek-dik ‘jargontaal’ te ontwikkelen. Tijdens mijn eerste opdracht als Junior Consultant kwamen er onderwerpen op tafel waar ik nog nooit van had gehoord. Aangezien ik midden in het project binnen viel, werd er bij elke vergadering snel de inhoud ingedoken. Pas na een aantal weken kwam het in mij op dat ik met onderwerpen bezig was waarvan ik de achterliggende gedachte niet had meegekregen. Ik had een aantal vragen gesteld, maar was mijzelf ook bewust dat het vuurpeloton van mijn andere 100 vragen zou resulteren in een derde ronde koffie en tegelijkertijd een figuurlijke explosie van de agenda’s van mijn nieuwe collega’s.

Wat is hierin volgens jullie de juiste balans? Een aantal basisvragen zijn nodig om jezelf op weg te helpen met de eerste taakomschrijvingen. Echter, wat is de balans tussen enerzijds het stellen van die extra vragen en anderzijds de learning by doing methode? Natuurlijk verschilt het antwoord per persoon, per opdracht en zelfs per dag. Wat ik jullie graag wil meegeven is dat wij als ‘starters’ die onbezonnen nieuwsgierigheid in ieder geval niet uit het oog mogen verliezen. Leuk feitje is dat zelfs teamleden binnen het project anders zijn gaan kijken naar bepaalde onderwerpen na het beantwoorden van sommige vragen. Waar ik daarnaast achter ben gekomen is dat je een persoonlijke kracht die je vroeger onbewust had, zoals nieuwsgierigheid, weer nieuw leven in kan blazen. Mede door het YSE traineeship heb ik die nieuwsgierigheid herontdekt. Bij verschillende YSE sessies werd mij op het hart gedrukt dat nieuwsgierigheid juist een kernwaarde is. Een groot deel van mijn vragen heb ik alsnog kunnen stellen in mijn opdracht bij een derde ronde koffie!

Kortom, blijf vragen stellen. Want als je praat heb je het over dingen die je al weet, als je vragen stelt en luistert ben je in staat om nieuwe dingen te leren. Noemen ze dit nu volwassen worden? Grappig, want ik weet nog steeds niet waarom de natuur groen is en sommige haren wit worden en andere juist grijs. Jij wel?