De Katapult

Zo rond april 2019 begon ook bij mij de voor studenten onontkomelijke vraag op te doemen: wat ga ik in hemelsnaam doen na mijn studie? Sommigen hadden daar al redelijk een antwoord op. Consultancy, Arts, Finance of toch Jurist. Zelf had ik dat nog wat minder voor ogen. Mijn Studie International Business & Management is hartstikke goed bevallen, echter is het nou niet bepaald zo dat ik hier een concreet ‘vak’ heb geleerd. Geen probleem uiteraard. Ik neem jullie graag mee in hoe mijn keuze nou tot stand is gekomen, hoe ik nou bepaald heb waar ik mijn carrière zou beginnen. Wellicht ligt het voor jou anders, toch denk ik dat het voor niemand kwaad kan om eens van anderen te horen hoe zij een van de moeilijkste keuzes uit hun leven hebben gemaakt.

Maar goed; waar was ik dan naar op zoek? Hier en daar was ik begonnen met solliciteren, eigenlijk omdat ik de druk voelde om dit te doen en helaas niet zozeer omdat ik al wist waar ik wilde werken. Toen eenmaal de studie echt afgerond was, had ik besloten om eerst eens met mijzelf aan de slag te gaan om te kijken hoe ik mijn vizier qua sollicitaties kon scherpstellen. Ik ben gaan nadenken over wat ik de afgelopen 7(!) jaar nou eigenlijk gedaan/geleerd heb in Groningen. Wat  vond ik nou het leukste aan mijn studie of activiteiten? Waar kreeg ik nou het meeste energie van? Was dat mijn studie of juist dingen zoals mijn bestuursjaar? Wat vind ik nou écht interessant? Ben ik daar ook goed in? Zie ik mijzelf daar de aankomende jaren mee bezig gaan? Een behoorlijke tijd ging voorbij voordat ik fatsoenlijke antwoorden had gevonden op mijn eigen vragen.

Na het uitvoerig bestuderen van de antwoorden, heb ik dit gedestilleerd tot drie punten. Drie punten die ik hoe dan ook wil terugzien in mijn eerste baan. Drie punten die leidend moeten zijn in het begin van mijn carrière, daarna zie ik het wel weer bedacht ik me toen.

1. Wellicht Cliché, maar ik ga het toch zeggen: Uitdaging. Ik merk dat ik druk moet voelen en uitdaging moet hebben. Als ik terugkijk op Groningen heb ik voor mijn gevoel drie keer echt mijn best gedaan. Mijn allereerste jaar (Propedeuse), mijn bestuursjaar en mijn MSc. Dit waren de jaren dat ik een bepaalde druk voelde om te presteren, en mij eigenlijk ook het meest voldaan gevoeld heb. Als ik geen druk voel of uitdaging zie, dan presteer ik ondermaats. Wellicht is het een gebrek aan zelfdiscipline, ik zie het meer als de honger voor actie.

2. Management-ambitie. Het leuke vanuit mijn studie vond ik dat het altijd ging over het strategisch handelen van bedrijven. Hoe eigenlijk een strategie bepaald wordt om zo het hele bedrijf een bepaalde richting op te sturen. Het nadenken over het grotere plaatje. Details of kleinschalige verbeteringen kunnen leuk zijn, voor mij is dat echter op lange termijn niet genoeg. Ik wil zelf aan het roer staan van een organisatie.

3. Internationale ervaring. De reden waarom ik voor mijn studie, zowel bachelor als MSc, gekozen heb. Het begrijpen van anderen heeft me altijd aangesproken, het is het stukje menselijke aspect wat mij enorm veel boeit en waar ik me graag mee bezig houdt.

Samengevat waren dit de drie pijlers die leidend waren in mijn zoektocht naar mijn eerste baan. Combineer dit met een gezonde dosis ambitie, drive en interesse in het bedrijfsleven, en je komt uit op mijn huidige baan: Management trainee bij Eurofins. Doorslaggevend was voor mij de mogelijkheden binnen dit bedrijf. Ik kreeg direct kans om relatief hoog in het bedrijf aan de slag te gaan en ik zou binnen enkele maanden al de kans krijgen om samen te werken met vestigingen in de UK en in Spanje. Daarbij sprak ook de gehele situatie van Eurofins mij aan. Het bedrijf is zo snel gegroeid, dat er eigenlijk sprake is van groeipijn. Er zijn zoveel zaken die eigenlijk niet de aandacht hebben gekregen die het zou moeten hebben, maar die toch gedaan moeten worden. Mij werd uitgelegd dat ik zelf de verantwoordelijkheid zou krijgen om hier invulling aan te geven, mits het uiteraard wel wat zou toevoegen(fair enough). Ik kreeg de kans om direct het gaspedaal volledig in te trappen. De keuze was snel gemaakt.

Uiteraard vragen je familie en vrienden je vaak na hoe je eerste maanden bij je eerste werkgever je bevallen. Ik omschrijf het altijd als een functie waarin ik al mijn energie kwijt kan, en waar ik continu de uitdaging en gezonde druk voel om zaken te verbeteren, of anders te doen. Het gaat allemaal ontzettend snel, ik vlieg door het bedrijf en de projecten heen en er komen constant nieuwe challenges op mijn pad waar ik mij aan kan overgeven. Mijn moeder, die een poging deed om deze wirwar aan informatie en enthousiasme te bundelen, vatte mijn eerste maanden heel treffend samen: “Het lijkt wel of je vanaf een katapult bent afgevuurd.” Daar kon ik mij wel in vinden, een katapult.