Blijk ik ineens zo gek nog niet te zijn..

Persoonlijke ontwikkeling, de naam zegt het al, dat is best persoonlijk. En daarom ook best spannend om dit met collega’s te bespreken, laat staan een blog over te schrijven. Maar dat is het ‘m nou juist net.. het is zo waardevol om hieraan te werken, over te praten en vooral van elkaar te leren. Blijk ik zo gek nog niet te zijn..

Met mijn eigen persoonlijke ontwikkeling ben ik gelukkig al wel een tijdje bezig. Dit ging echter concrete vormen aannemen tijdens mijn studententijd. Sta je dan ineens als bleu meisje uit een klein dorpje met de wereld aan je voeten. Enerzijds enorm genieten van het studentenleven, anderzijds soms snoeihard ingehaald worden door het tempo waarin je leeft. Dan ga je wel nadenken over “wie ben ik” en “wat wil ik”. Vragen waarop de antwoorden toch richting gaan geven aan de invulling van je leven. Want blijf ik doen wat anderen van mij verwachten? Of kies ik zelf de antwoorden? En ja, dat vraagt soms wel om wat lef. Om deze vragen aan jezelf te stellen, eerlijk te zijn in de antwoorden en hier ook naar te leven.

Toen ik in mijn zoektocht naar mijn eerste baan het traineeship van YSE tegenkwam zag ik dan ook al snel een perfecte match! Praktisch ervaring opdoen in een snelle omgeving met veel jonge mensen. Maar ook aandacht voor de vragen “wie ben ik” en “wat wil ik”. Ik kreeg er zelfs twee vragen bij:
“wat kan ik” en “waar sta ik”. Samen met medecollega’s krijg ik trainingen die ons op een praktische wijze helpen om antwoorden te vinden op de vragen. Ik vind het super leuk om mijn collega’s hierdoor beter te leren kennen, maar ook elkaar te helpen en van elkaar te leren. Blijk je ineens niet alleen te zijn met die gekke hersenspinsels. Maar ook de begeleiding en coaching van mijn people manager vind ik heel waardevol. Gerichte hulp bij zaken waar ik in mijn opdrachten tegen aanloop, maar ook in mijn dagelijkse leven. Dit alles in een hele veilige maar uitdagende omgeving.

Grappig, maar ook confronterend, is dat de antwoorden op de vragen “wie ben ik” en “wat wil ik” ook veranderen door de tijd heen. Heb je net zo hard gewerkt om de antwoorden te vinden, is het later toch weer net even anders.. Dit ervaar ik nu ook al na tien maanden in mijn traineeship. Wat ik graag wil verschilt soms wel eens met wat mij gelukkig maakt. Ai, dat is jammer om te concluderen. Maar gelukkig kom ik daar nu al achter en heb ik een fijne (werk)omgeving waarin ik dit uit mag zoeken. Dan is het zoeken naar de antwoorden niet per se een opgave, maar een avontuur waarbij ik elke keer weer mag leren.

In mijn eigen zoektocht naar “wie ben ik” en “wat wil ik” kwam ik erachter dat iets vaker een momentje van alleen zijn mij helpt om rust te vinden in mijn leuke maar volle leven. Iets minder denken, iets meer voelen. Een lesje mindfulness, een wandeling of gewoon even helemaal niets. Maar he, afgewisseld met een goede avond met vrienden, drankjes en dansjes tot diep in de nacht. Want ook dat is nu wie ik ben én wat ik wil!