Ode aan de niet-weters: Een terugblik op mijn tweejarig traineeship bij YSE

Laatst kreeg ik na een gesprek met een organisatie de feedback terug dat ik ‘nog niet zo goed wist welke richting ik op wil’ en ze daarom deze rol aan me voorbij lieten gaan. Ik dacht er even over na wat ik nou ook alweer tijdens dat gesprek had gezegd, en zoals ik eigenlijk altijd doe heb ik gezegd dat ik gewoon écht heel veel leuk en interessant vind. Juist het doen van verschillende dingen maakt me super gelukkig op het werk, en wanneer ik dat mag doen met een handvol fijne collega’s ben ik niet meer te stoppen. Ik krijg de rillingen van het idee dat ik over vijf of tien jaar een specifieke functietitel op mijn naam moet hebben staan en dat ik dan pas trots mag zijn. Ik sta veel krachtiger achter het idee dat mijn toekomst nog zo open ligt en ik nog eindeloos veel kanten op kan.

Oscar said it was okay

En toen kwam ik een quote tegen van Oscar Wilde (mega afgezaagd, ik weet het). Maar dat omschrijft precies waarom ik geen twijfel heb over het niet-weten. Voor mij betekent het niet-weten dat je jezelf steeds opnieuw kunt uitvinden en je kunt blijven ontwikkelen. Steeds kunt blijven bewegen in het leven. Misschien niet altijd de makkelijkste of mooiste weg, maar wel een vernieuwende en spannende. En, eerlijk is eerlijk, best een privilege.

“If you want to be a grocer, or a general, or a politician, or a judge, you will invariably become it; that is your punishment. If you never know what you want to be, if you live what some might call the dynamic life but what I will call the artistic life, if each day you are unsure of who you are and what you know you will never become anything, and that is your reward.” - Oscar Wilde

Bumpy road

Waar was ik gebleven? Oja, het bruggetje naar mijn YSE-tijd. Mijn tweejarig traineeship bij YSE is afgerond, en terwijl ik met mijn laatste opdracht bezig ben kijk ik terug op de afgelopen twee jaar. Het was echt een bumpy road. En wat ben ik mezelf vaak - maar dan ook echt vaak - tegengekomen. Om maar even een paar dingen te noemen:

• Door verschillende opdrachten te doen binnen YSE leer je ontzettend veel van jezelf. Van ‘slimme handjes’ tot teamlead, van publiek tot commercieel, en van agile chaos tot creatieve vrijheid.
• Niet al je opdrachten zijn even leuk. Ze vragen teveel van je, of juist te weinig. Toch leer je van allebei de opdrachten heel veel. Ik leerde hierdoor mijn grenzen herkennen, en dat leuk werk doen enorm veel doet voor je gemoedstoestand.
• Binnen YSE ga je veel aan de slag met je krachten en valkuilen. Ik kwam erachter hoe ik deze krachten het beste kon inzetten, en leerde ik hoe ik mijn valkuilen kan herkennen. Blijkbaar kun je van je enthousiasme ook gewoon je werk maken. 
• Fijne collega’s zijn voor mij minstens zo belangrijk als het type werk dat je doet. Een aangename bijkomstigheid is dat je binnen YSE vrienden voor het leven maakt (of gewoon een heel goed netwerk). 

Een ode aan de niet-weter

Zie hier dus, een ode aan de niet-weters. Misschien lijkt het wat kort door de bocht door te zeggen dat ik niet precies weet waar ik heen wil, want ook ik zal op een gegeven moment een vervolgstap moeten maken. Wat ik wél weet is dat ik op zoek ga naar een baan die waanzinnig goed aansluit bij mijn kwaliteiten en drijfveren, iets waar YSE me de afgelopen twee jaar veel inzicht in heeft gegeven. En wat de toekomst daarna weer brengt dat zie ik daarna wel weer. In het proces om een nieuwe baan te vinden krijg ik jobcoaching vanuit YSE, zodat ik mijn YSE-tijd goed kan afsluiten en een fijne overstap kan maken. Dus ben je nieuwsgierig waar ik over een paar maanden ben beland, volg me dan op LinkedIn!

 

.