Wat ik de komende 33 dagen ga doen? Geen idee..

In maart vertrek ik naar Spanje. Niet voor een stedentripje naar Sevilla, niet voor een wilde feestvakantie op een van de Spaanse eilanden, maar om in een maand tijd 800 kilometer te lopen naar Santiago de Compostela. De eerste reactie van mijn collega aan de lunchtafel kwam uit haar tenen:

                - ‘… Oké … En wat ga je dan de hele dag dóén?’

Toegegeven, logische vraag van de gemiddelde millenial die rondloopt bij YSE. Niet bepaald het type wat het liefst passief rondkijkt terwijl de wereld verder draait. Maar goed, na een stamelend antwoord over fysieke uitdaging, gezonde buitenlucht en andere bijzaken, besefte ik me dat die vraag relevanter is voor mij -en voor ieder ander die zich wel eens volledig op een baan of studie stort- dan ik in dat moment kon bedenken.

Want wat bleek? In de afgelopen 2 jaar dat ik bij YSE heb rondgelopen, heb ik me die vraag eigenlijk maar weinig gesteld. Wat ik vandaag ga doen wordt maar al te vaak gedomineerd door de orde van de dag. Voordat de vraag ook maar bij me opkomt ligt er al een to-do lijst klaar.

• Want dít trainingsprogramma wil ik gepland hebben voor de Kerst
• Dát is een toffe Business Game om bij betrokken te raken
• En dáár kan ik die collega na de lunch nog wel even bij helpen.

In een organisatie die draait om persoonlijke ontwikkeling en waar de vragen ‘Wie ben ik?’, ‘Wat kan ik?’, ‘Waar sta ik?’ en ‘Wat wil ik?’ centraal staan, kom je er ondanks de to-do’s en de waan van de dag toch niet onderuit. Soms is het tijd om simpelweg even stil te staan. Om niet van het ene leuke project naar het andere toe te werken, maar ook stil te staan bij het waarom, bij de vraag: ‘Waar ga ik heen?' 'Waar ga ik heen met die mail naar een YSEer waar ik me al minutenlang op blindstaar?' 'Waar ga ik heen in het schrijven van deze blog, het ontwerpen van die training of het omboeken van die training?' Maar ook: 'welke stappen ga ik nemen om mijn carrière de richting te geven die ik wil volgen?'

In het werken bij YSE merk ik dat deze richtingsvragen nooit ver weg zijn in mijn dagelijkse werk. Door coachingsgesprekken, trainingen, maar ook simpelweg de leuke en informele gesprekken met collega’s ben ik bewuster bezig met mijn eigen visie en richting. Het combineren van mijn werk bij YSE met een bestuursjaar en later een master gaven mij daarnaast de mogelijkheid om flexibel in te richten wanneer ik me wilde focussen op een theoretisch vraagstuk op de Universiteit of juist lekker concreet voor YSE mijn lijstje af wilde strepen. Een hele fijne uitgangspositie dus! Gezien ik wegga komt er een plekje vrij voor een nieuwe werkstudent. 

In maart ga ik me eens níet focussen op de to-do lijst en de richting die ik moet volgen. Eindbestemming ligt vast, en de to-do lijst bestaat vooral uit .. lopen.

Dus wat ik de hele dag -behalve kilometers afleggen- ga doen? Daar ben ik gelukkig nog niet over uit. Maar wáár ik heen ga, is voor deze keer wel bekend.